Onze top-10 na 5,5 jaar in Frankrijk

Salut chers amis,

Weer een jaar voorbij, wat gaat de tijd toch ontzettend snel. In deze editie van FlipenFrance mijn persoonlijke top-10 wat ons in de afgelopen 5,5 jaar is opgevallen hier in Frankrijk. Dit zijn wel de indrukken in onze regio, dans la campagne. Dit afgewisseld met een jaaroverzicht en de nodige plaatjes ter illustratie.

NR 10  – praten zonder iets te zeggen en niet kunnen luisteren

De Fransen zijn één grote waterval, ze  praten zonder punten en komma’s en verhalen hebben kop noch staart. Als je dan na zo’n stortvloed van woorden voor je zelf probeert samen te vatten wat ze nu hebben willen zeggen, dan kan je dit vaak in een paar zinnen samenvatten. Praten kunnen Fransen als de besten, maar luisteren… neen daar kunnen ze niets van. Je vraagt je af voor wie al die verhalen bedoeld zijn, is dit voor de luisteraar of praten Fransen alles van zich af. De vraag stellen is in mijn ogen de vraag beantwoorden.

Ook in discussies, zelfs in politiek, is het praten zonder te luisteren. Mijn argumenten zijn de juiste en ik heb gelijk. Zoeken naar compromissen bestaat niet, inhoudelijke discussies zijn amper mogelijk.

Nog even een kleine anekdote in deze. Als je door Fransen wordt uitgenodigd voor een gezellige avond en je komt binnen, dan duurt het vaak een eeuwigheid voor dat je aan tafel zit en een drankje aangeboden krijgt. Je staat in de hal “conversatie” te maken, plichtplegingen uit te wisselen en denk maar niet dat de gastheer of -vrouw zich bewust is dat een gezellig welkomsdrankje op zijn plaats is. Je staat in de hal te wachten totdat iedereen er is en we hebben het meegemaakt dat het wel een uur duurde voordat je aan tafel kon en het eerste drankje geserveerd werd. Voor ons heel apart, maar we hebben dit ritueel overal op deze manier meegemaakt.

Ook in de krant en TV kunnen ze er wat van. Taal is een kunst in Frankrijk, op zich is daar natuurlijk niets mis mee, maar taal heeft ook een functie … iets proberen duidelijk te maken. De kunst van de taal an sich is natuurlijk geen doel op zichzelf, maar in de krant of op TV, wederom zonder punten of komma’s, wordt er geluld zonder dat er iets gezegd wordt. De baas leest iedere ochtend het nieuws in Le Monde, 1 van de toonaangevende kranten van Frankrijk. Proza en taalkunst is belangrijker dan feitelijke verslaglegging.

NR 9 – Afspraken nakomen

Iedereen die wel eens “Ik Vertrek” kijkt, ziet iedere keer weer dat in m.n. de Zuidelijke Landen in Europa afspraken nakomen een lastige is. Wij hebben hier ook zo onze ervaringen mee. Vorig jaar (2022) juli hebben wij een nieuwe “gate” besteld. Offerte gekregen, aanbetaling gedaan en de “gate” zou in oktober 2022 geleverd worden. Oktober… niets gehoord, toch maar eens informeren. Nee niets aan de hand, 8 november komen we. 8 november… niets, geen bericht, niets… Huuhh, gebeld, wordt niet opgenomen, sms en email gestuurd, geen antwoord. Dan maar langs gegaan, 1000 excuses, maar we komen over een week. Derde week november maar weer eens gebeld, sms, email.. geen antwoord. Weer langs, lulverhaal van hier tot Tokio. Inmiddels het gevoel gekregen dat we “genaaid” zijn. In December berichtje, we komen de week voor de Kerst. Maar nee hoor, niets, geen bericht, niets. Maar weer eens langs, wederom lulverhaal, schoonvader overleden bla, bla, bla. En dan plotseling 3 januari, zonder bericht, komt ie langs met het hek en half januari (dit duurde dan weer even) hadden we een nieuw hek. En dan wel meteen de factuur sturen en vragen of we onmiddellijk kunnen betalen. Deze afspraak konden ze wel onmiddellijk nakomen.

NR8 – Dramatische kwaliteit ICT oplossingen

Deze moet de baas van het hart. Hij heeft zijn hele leven in de ICT gewerkt, waarvan 16,5 jaar voor Capgemini, een Frans Softwarehuis. Hier in Frankrijk is het niet mogelijk een fatsoenlijke ICT oplossing te maken. Een paar voorbeelden.

Leroy Merlin is een heel grote winkelketen, een beetje de Franse IKEA. On-line een paar leuke kasten gezien, besteld en proberen af te rekenen. We hebben alle credit cards geprobeerd om on-line te betalen, met geen van allen lukte het. 3 verschillende browsers geprobeerd, ne rien. Berichtje gestuurd naar de helpdesk. Na 3 weken antwoord, of we het nog een keer konden proberen, je raadt het al, niet gelukt. Van narigheid on-line kasten besteld bij IKEA, binnen 5 minuten geregeld en binnen een week geleverd.

Jaarlijkse belastingaangifte. On-line je belastingaangifte doen bestaat pas sinds 2019. Voor ons lukte dit pas sinds 2021, we voldeden niet aan de “criteria” om online aangifte te doen. Maar ja, nu kan het en is het min of meer verplicht online aangifte te doen. Maar de online aangifte is eigenlijk niet meer dan online hetzelfde formulier invullen als we daarvoor deden. Er zit geen enkele intelligentie in en je moet oppassen dat je gegevens tijdens het invullen niet verloren gaan. Dus je drukt iedere keer op “save” in de hoop dat je je werk niet opnieuw moet doen. Ook moet je ieder jaar alles opnieuw invullen, ook al is er helemaal niets veranderd. Vergeleken met Nederland ga je terug naar de prehistorie, totaal gebruikersonvriendelijk met een user-interface die om te huilen is. Wij begrijpen wel dat het voor de gemiddelde Franse inwoner een ramp is om je jaarlijkse aangifte te doen.

NR 7 – Eten, alles draait om eten. En daar zijn ze goed in

In Nederland begint een gesprek over het weer, hier in Frankrijk beginnen ze over eten. Ik heb dit gekocht op de markt, ken je dit recept, ik heb gisteren dit en dat gegeten. Stel een Fransman een vraag over eten en hij raakt niet uitgepraat. Fransen geven gemiddeld 25% van hun inkomen uit aan eten (Nederlander 10%). Je gaat hier niet naar de markt vanwege de kosten, maar je gaat naar de markt vanwege de kwaliteit, omdat het een sociale ontmoetingsplaats is en omdat je de lokale producenten graag steunt. Mooie producten kopen op de markt waar kleine boertjes en producenten hun producten aanbieden. Voor € 2,50 heb je een stand en mag je je spullen verkopen. Het is altijd druk op de markt, er is veel aanbod en voor heel veel mensen is het wekelijkse routine om hun eten op de markt te kopen. Wij kopen met name onze kaas op de markt, maar soms ook kip, fruit en bepaalde groenten die we zelf niet in de tuin hebben.

De meeste Fransen eten ’s middags warm. Werkgevers zijn verplicht een warme lunch te vergoeden en in bijna ieder restaurant krijg je voor € 12,50 tot € 15,00 een 3-gangen lunch inclusief glas wijn en kop koffie. Bijna alle winkels en overheidsdiensten zijn tussen 12 en 2 gesloten. De meeste mensen eten niet op hun werk maar eten thuis of gaan naar een restaurant. Klokslag 12 uur laat iedereen zijn/haar werk uit de handen vallen…. Lunch is heilig!

Zondagmiddag is voor de familie. Er wordt uitgebreid gekookt en je zit van 12 tot 5 aan tafel. En daar hoort natuurlijk een goed glas wijn bij. Niet voor niets zijn de meeste alcohol controles tussen 15 en 18 uur. Wij gaan zondagmiddag vaak een lange wandeling maken en zijn op de terugweg al een paar keer gestopt voor een alcohol controle. En als je zegt dat je een wandeling hebt gemaakt staan ze je ook nog raar aan te kijken.

Wij houden van deze eetcultuur en de liefde voor mooie producten. We kopen ons vlees bij een slager die zelf zijn koeien fokt, hebben onze eigen groentetuin, kopen wijn bij de boer, kaas en andere levensmiddelen op de markt en hebben zelfs een Zwitserse kaasboerderij gevonden voor raclette en fondue kaas!

NR6 – Chagrijnig, glas is half vol

De Fransen zijn geen vrolijkerds. Dat was voor ons wel even wennen, de bazin heeft daar het meeste last van, de grote baas laat ze het liefst verdrinken in hun eigen chagrijn. Het valt meteen op als je op straat loopt, mondhoeken naar beneden, sombere gezichtsuitdrukking, het leven is een kwelling. Dit m.n. bij de oudere generatie, gelukkig zien we bij de youngsters nog wel wat vrolijkheid. Alles is “très compliqué”, er wordt gedacht in problemen, niet in oplossingen. Waarom zal je je afvragen, het klimaat is goed, mooi eten en prachtige wijnen. Wij hebben er nog geen vinger achter kunnen krijgen. Het is zeker de volksaard, misschien historisch vanuit het geloof en onderdrukking. De maatschappij was en is zeer hiërarchisch, wij ervaren nog steeds een klassenmaatschappij. De Fransen voelen zich niet vrij, doen wat de baas zegt, Franse staat is autoritair en op school is de meester nog echt de baas, je gehoorzaamt de leraar zonder tegenspraak. Toch hebben de Fransen wel humor, anders dan de onze, maar ze maken wel grapjes. Zelfspot vinden ze moeilijk, lachen om jezelf is gezichtsverlies en dat past niet in een status gerichte maatschappij.

In coronatijd, dit was hier zeker geen vrolijke tijd, hebben wij er een sport van gemaakt om iedereen met een lach te begroeten. Of het nu op straat was, in de winkel of gewoon als een auto je passeerde tijdens een wandeling. Dat werkte confronterend bij de meesten, dan moesten ze terug groeten en zelfs soms met een kleine glimlach. Maar toch… iedere lach was een klein stapje voorwaarts in die lastige tijd.

Als ze je kennen is het wel anders, dan reageren ze een stuk positiever. Maar met vreemden vinden ze dat lastiger, misschien een gebrek aan zelfvertrouwen of angst jezelf te tonen? Wij zijn er nog niet achter.  

NR5 – Rust en ruimte en natuur

We leven in één van de dunbevolktste gebieden van Frankrijk, 47 mensen per km2 (in Nederland is dit 529 mensen per km2). Wij vinden dat heerlijk, geen files, amper stoplichten, geen vliegtuigen (alhoewel Bergerac Airport op 25km ligt). Doodse stilte en donkere nachten met heldere sterren hemels. Wij hebben gemerkt dat dit heel veel rust geeft, je leeft 2 tempo’s lager, er zijn weinig prikkels en je hebt totaal géén last van elkaar. Na een paar maanden hier gewoond te hebben, kwamen we er achter hoeveel rust dat geeft in je hoofd; we zijn volledig ontstrest. ’s Nachts geen enkel geluid, we slapen de hele nacht in 1x door en hebben het gevoel dat het onze gezondheid goed gedaan heeft.

En we hebben alles voor ons zelf. Jullie zullen wel gemerkt hebben dat ik er bijna iedere dag op uit trek met mijn baasjes. In de zomer, als het warm is, loop ik meestal een rondje langs het meer (6,5 km, anderhalf uur), hierbij neem ik vaak ook nog even een verfrissende duik. Dit is een stuwmeer ligt 5 minuten rijden van ons huis, dus dat is perfect. Een heerlijke wandeling en populair onder de bevolking. Maar er zijn door het departement heel veel andere wandelingen uitgezet en de bazin zoekt dit allemaal uit. Deze wandelingen lopen door oude dorpjes, landwegen, door de wijnvelden en bossen, tussen de 5 en 16 km. Op deze tochten kom je bijna nooit iemand tegen en je hebt letterlijk alles voor jezelf. Wij kunnen hier intens van genieten en iedere wandeling is een uitje. Op een langere wandeling de rugzak met proviand mee en onderweg heerlijk picknicken. De natuur is hier afwisselend en volledig ongerept, maar de paden zijn min of meer uitgezet en worden bijgehouden. Meer dan 90% van de natuur is privé eigendom en de eigenaren staan toe dat je over hun land loopt.

Na bijna 6 jaar ontdekken we nog steeds nieuwe wandelingen, soms rijden we er wat verder voor, maar het is altijd een groot avontuur om weer iets nieuws te ontdekken.

Als we terug in Nederland of Zwitserland zijn, merken we hoe fijn het is om al deze privileges te hebben en beseffen we hoe goed we het hier hebben.

NR4 – Geld groeit aan een boom

In 2012, op één van onze vakanties in Frankrijk, hebben we een Belgische komiek ontmoet. 1 van zijn gevleugelde uitspraken zijn wij nooit vergeten: “je hebt idealistische socialisten en je hebt praktiserende socialisten; hier in Frankrijk heb je alleen de laatsten”. Hij bedoelt hiermee dat de Fransen er geen enkele moeite mee hebben om op kosten van de staat te leven. Sterker nog, ze houden liever hun hand op dan dat ze hier voor hoeven te werken. Op dit moment is hier de werkloosheid 7,3%, de regering noemt dit “bijna volledige werkgelegenheid”. Er staan nog wel bijna 500.000 vacatures open die moeilijk ingevuld kunnen worden. We kennen mensen die leven van een uitkering en zeggen als ik ga werken verdien ik misschien ietsjes meer, maar dan heb ik een baas en doe ik werk welke ik misschien helemaal niet leuk vind. Kennelijk komen mensen hiermee weg en worden ze niet verplicht werk te zoeken.

Jullie hebben vast wel iets mee gekregen over de pensioen discussie hier in Frankrijk. In de jaren 80, tijdens de economische crisis, heeft Mitterand de pensioengerechtigde leeftijd verlaagd van 65 naar 60 jaar. Sarkozy heeft deze in 2010 verhoogd naar 62 jaar en Macron heeft deze (na een enorme strijd) verhoogt naar 64 jaar (maar dit gaat in stapjes en 64 jaar is pas in 2030). Op dit moment kost pensioen/AOW de Franse staatkist 14% van het nationaal inkomen (NL 6%) en door de vergrijzing zou dit in 2030 groeien naar 20%. De Franse staatschuld bedraagt op dit moment 112% (NL 49%) en loopt gestaag op. Maar geen Fransman die begrijpt dat deze situatie onhoudbaar is. Je leent toch gewoon bij en laat de staatschuld verder oplopen. Met de oplopende rentes is de Franse staatkist steeds meer geld kwijt aan rentebetalingen, citaat Le Monde : dan verlagen we de rente toch! Europese begrotingsregels zijn veel te streng, er moeten Europese obligaties komen en het is allemaal de schuld van het kapitalisme. Iedere vorm van economische realiteitszin ontbreekt hier in Frankrijk. De media besteedt amper aandacht aan economische vraagstukken en problemen. Alles wordt afgedaan met “schuld van ECB of Europa”, niemand heeft het over moderniseren van de Franse economie. Harder en meer werken (werkweek is hier 35 uur)… dat is vloeken in de kerk.

Een klein beetje begrip hebben wij wel. Het is geen pretje om arbeider in Frankrijk te zijn. Het is een super hiërarchische maatschappij, de baas is de baas, wat hij zeg doe je zonder enige tegenspraak. Promotie maken, je moet je inlikken bij de baas en je maakt zeker geen promotie als de baas je niet mag. De discussie over “grensoverschrijdend gedrag” zoals in NL, bestaat hier totaal niet. Op dit gebied heeft Frankrijk nog een lange weg te gaan.

NR3 – Conservatief en niet bereid om te veranderen

Één ding is ons hier (dans la campagne) opgevallen. De Fransen hier zijn aarts conservatief. Bang voor iedere verandering en een enorme hang naar het vertrouwde.

Laat ik beginnen met een voorbeeld. Onze buren, inmiddels wel flink op leeftijd, hebben geen internet en geen smartphone. Daardoor raken ze steeds verder geïsoleerd. Wij hebben diverse keren aangeboden ze te helpen het leren omgaan met internet en het gebruik van een smartphone. Ze zijn enorm geïnteresseerd als wij foto’s laten zien of een bepaalde website laten zien. Maar de drempel voor de eerste stap is te hoog. Waarom? In onze ogen is dit angst, pure angst om dingen anders te doen. We hebben het altijd zonder gedaan, waarom zou dit nu niet meer gaan? Wij hebben het inmiddels opgegeven, tegen zo veel weerstand is geen goede wil bestand.

De wil tot veranderen is sowieso heel laag. Dit gaat over moderniseren de economie (vakbonden liggen altijd dwars), moderniseren van het onderwijs (alles is hier gericht op kennis, niet op sociale vaardigheden), gebruik van schone technologieën (zon, wind, water) en culturele veranderingen (zoals immigratie en asiel).

2 voorbeelden in deze.

Wij zouden heel graag zonnepanelen willen hebben, maar iedere keer als we een kosten/baten analyse maken, komen we nooit tot een sluitende begroting. Frankrijk heeft de import van zonnepanelen uit China verboden (bescherming eigen economie, wat je hier wel vaker ziet). Dit maakt zonnepanelen 3x zo duur als in Nederland of Duitsland. De installatiekosten van zonnepanelen is misschien wel 4x zo duur als in Nederland. Dit komt omdat bijna niemand zonnepanelen heeft en installatiebedrijven het “erbij” doen. Salderen is niet mogelijk, je krijgt een heel kleine vergoeding als je stroom terug levert aan het net. Ook is er geen “groene” subsidie, we hebben een installatiebedrijf gevraagd of zij ons kunnen helpen en hun antwoord was “waarom zou je investeren in zonnepanelen, dit kost veel meer dan het oplevert”. En dit in land waar zoveel zon is, maar de lobby van de kernenergie heel groot is. Hierbij moeten we wel 1 opmerking maken, de kosten van stroom zijn behoorlijk laag, wij betaalde het afgelopen jaar € 0,21 per KWH (in NL is dit gemiddeld € 0,35 per KWH).

Klimaat is iets wat de meeste Fransen amper bezig houdt. Politiek gezien krijgt klimaat relatief weinig aandacht, zeker als je dit vergelijkt met NL. De stikstof discussie bestaat niet, er rijden relatief weinig elektrische auto’s (er was hiervoor het afgelopen jaar overigens wel flink subsidie voor te krijgen, maar deze actie is afgelopen) en er wordt nog heel veel gestookt op hout en olie. Er zijn hier amper windmolens en zonneparken. Zoals gezegd bestaat er een flinke kernenergie lobby (70% van de stroom wordt opgewekt mbv kernenergie), maar veel centrales moeten gesloten worden omdat deze verouderd zijn en nieuwe kerncentrales zijn niet zomaar gebouwd (alhoewel Macron een stevig offensief heeft ingezet om nieuwe kerncentrales te bouwen). De weerstand van de bevolking is heel groot als er windmolens of zonneparken aangelegd willen worden en het duurt eeuwig om vergunningen in deze rond te krijgen. Het is dat Europa akkoord is gegaan kernenergie te benoemen als “groene stroom” anders zou er in Frankrijk amper groene stroom opgewekt worden. En dat in een land waar ruimte, zon en wind is.

NR 2 – Klimaat

De grote baas is, net als zijn moeder was, een groot zonliefhebber. Als het even kan is hij buiten, klusjes in de tuin, wandelen, fietsen, golfen of gewoon lui achterover in een stoel een boek lezen.

En dat gaat hier prima hoor. Gemiddeld is het hier 5 graden warmer dan in Nederland, we hebben meer dan 2000 uur zon (Nederland 1500) en het waait hier amper. De neerslag hoeveelheid is hetzelfde in als in NL (850 mm per jaar, en deze valt m.n. in de winter en het voorjaar).

De zomers zijn behoorlijk warm en droog, m.n. juli en augustus. Het afgelopen jaar was het tot half augustus relatief mild, maar van half augustus tot half oktober is het hier behoorlijk warm geweest.

Het voorjaar begint hier rond eind februari en vanaf half november wordt het wat frisser. De nachten kunnen fris in de zomer en koud in de winter zijn (we hebben regelmatig vorst), maar overdag is het altijd boven nul.

De bazin vindt het zomers wel warm hoor, we gaan dan al vroeg op pad voor de dagelijkse wandeling. Ik vind de zomer ook wel warm, als echte Fries vind ik het in de winter prettiger. Maar de grote baas kan enorm genieten van de warmte en wisselt deze dan af met een frisse duik.

Op het moment dat de zomertijd ingaat, eten we ’s avonds in de serre of buiten. Als we uit eten gaan eten we van mei tot september buiten op het terras. Dat vinden we iedere keer een feest, er zijn hier zo veel mooie terrassen.

Maar in de zomer wordt het wel droog hoor. In juli en augustus valt er amper regen en alles wordt dan dor en bruin. Wij hebben inmiddels 3 grote watertanks (ruim 3000 liter) waar we de groentetuin en plantjes mee besproeien, maar deze zijn in augustus altijd helemaal leeg. Het stemt ons altijd treurig om de natuur zo te zien lijden en kunnen enorm genieten als we in de zomer een flinke onweersbui hebben.

Dit jaar was v.w.b. het weer een heel raar jaar. We hebben een heel droge winter gehad, pas in maart ging het een beetje regenen. Gelukkig weinig nachtvorst in maart en april, voor de wijnboeren  en fruittelers was dit een zegen. Helaas dit jaar veel problemen met meeldauw in deze streek, m.n. de rode wijn heeft hier veel last van en heeft geleid tot flinke productie verliezen. De kwaliteit van de wijn is wel heel goed dit jaar, 2023 is voor de Bordeaux een uitstekend wijnjaar.  Zoals gezegd was de zomer relatief mild tot half augustus. Vanaf toen werd het flink warm (boven de 30) en dat duurde tot half oktober. Vanaf half oktober sloeg het weer in 1 keer om en heeft het bijna 2 maanden achter elkaar geregend. In 2 maanden tijd meer dan 550 mm water, het natste najaar ooit in deze regio. Inmiddels (half december) zitten we op een jaarlijkse neerslag van bijna 1100 mm, dit is ver boven het gemiddelde (850 mm). Alle watervoorraden zijn opgevuld, de grondwaterspiegel is gestegen tot boven normaal en alle water tekorten zijn voorbij. Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel. Maar nu is het wel genoeg geweest, gelukkig is de verwachting dat het de komende weken rustig en droog weer zal zijn.

NR 1 – Leven als god in Frankrijk

Je geld verdienen in Frankrijk is lastig, maar je geld uitgeven dat lukt wel. En daar krijg je heel veel voor terug.

Wij zijn naar Frankrijk verhuisd voor de kwaliteit van het leven. Rust, natuur, klimaat en het goede leven. Na ruim 5 jaar is dit allemaal wel uitgekomen. Niets ten nadele van Nederland of Zwitserland, maar ons bevalt het leven hier in het zuidwesten van Frankrijk uitstekend. Wij hebben iedere dag nog het idee dat we op vakantie zijn en wat wil je dan nog meer.

Over de natuur, rust en klimaat hebben we het al gehad, maar 1 ding wil de grote baas nog even uitlichten. Als echte Bourgondiër kan hij, maar ook de bazin hoor, enorm genieten van de mooie restaurants hier. De Dordogne is bekend om haar goede eten en drinken. Dit zit echt in de cultuur. De Fransen houden van goed en lekker eten en de toeristen hebben ervoor gezorgd dat de horeca alhier een enorme opkomst heeft doorgemaakt. In een klein dorp als Eymet, met 2900 inwoners, zijn er 14 restaurants en 3 cafés. In de winter sluit ongeveer de helft, maar dan nog. De kwaliteit van veel restaurants is uitstekend, natuurlijk zijn er “toeristen” restaurants, maar daar komen wij niet. Het is simpel, ga waar de Fransen gaan. Restaurants zijn zeer betaalbaar, in een gemiddeld restaurant een 3-gangen menu tussen de 25 en 35 euro, fles goede wijn voor 20 euro. En dan wordt er goed en gevarieerd gekookt, bediening is vriendelijk en voorkomend en je bent echt te gast. Wij proberen iedere keer nieuwe restaurantjes te vinden, soms rijden we er wat verder voor, maar we worden bijna nooit teleurgesteld. Mocht je een keer in de buurt zijn, aarzel niet ons een tip voor een mooi restaurant te vragen. In de toeristengidsen staan vaak restaurants waar toeristen komen. De “Franse” restaurants staan vaak niet in de toeristengidsen.

Cultureel is hier echt wel wat te doen. In de zomer kan je iedere avond wel naar een optreden of soirée gourmande. Voor een kleine prijs kan je hiervan genieten. Hier in het dorp hebben we een Espace Culturel. Met bijna 300 plaatsen veel te groot voor zo’n klein dorp. Deze Espace Culturel wordt gebruikt als bioscoop en theater en het aanbod is heel gevarieerd. Afgelopen week zijn we bij een optreden geweest van Jacques Brel imitatie welke in Parijs volle zalen heeft getrokken. Ook hier was het bijna vol en we hebben enorm genoten. Jazz Off heeft iedere 2 weken een uitvoering in het kasteel, niet altijd helemaal onze smaak (beetje te experimenteel), maar altijd zeer hoogstaande en aansprekende artiesten. Ook in Bergerac zijn volop theaters en bioscopen, de Fransen hebben cultuur hoog in het vaandel staan. De toegangsprijs is heel billijk en voor iedereen te betalen.

Al met al is er zelfs in de winter hier genoeg te doen. Natuurlijk niet zoals in de “grote stad”, maar als je een beetje rondkijkt en bereid bent om een stukje te rijden, is hier altijd wel wat te doen.

De bazin is 2 jaar geleden haar Périgord blog begonnen, omdat ze alle mooie ontdekkingen in de regio met andere mensen wil delen. Ze heeft daar ontzettend veel plezier aan en trekt samen met mij de hele omgeving rond. Ze maakt afspraken met mensen uit de regio, gaat wandelingen en gaat historische bezienswaardigheden verkennen. Binnenkort is ze uitgenodigd op een truffel boerderij. Helaas mag ik niet mee, want er is al een andere viervoeter, die daaar ‘het zwarte goud van de Périgord’ opsnuffelt. Via haar blog heeft de bazin al veel leuke mensen ontmoet en heeft ze een goede relatie met de Tourist Office opgebouwd. Volgend jaar gaat ze naast haar vertaalwerk aan de slag als Travel Planner. Zodoende gaat ze haar grote droom realiseren: Vakanties en reistips op maat voor anderen samenstellen, opdat zo veel mogelijk mensen van al dat moois hier in de Dordogne mogen genieten.

En dit alles bij elkaar geeft ons echt het gevoel dat we “als god in Frankrijk” leven.